Dit is het vierde album van Leonardo Radicchi als leider optreedt en het tweede album waaraan ook Grammy winnaar en top trombonist Robin Eubanks meedoet. Eubanks (Philadelphia, 1955) komt uit een muzikale familie, zijn moeder gaf les aan de latere toppianist Kenny Barron, zijn broer Duane is trompettist en zijn broer Kevin een bekende gitarist en zijn ooms Ray Bryant en Tommy Bryant zijn bekend als pianist en bassist. Radicchi studeerde af aan het beroemde Berklee College of Music in Boston en dat opende een carrière met veel optredens op festivals en in clubs in Italië en daarbuiten met verschillende groepen en muzikanten, in 2019 werd hij genomineerd in de Jazzit Award als een van de beste Italiaanse saxofonisten van het jaar. Met het Arcadia trio en Kevin Eubanks maakte hij in 2019 een tournee door Italië om het album “Don’t call it justice” te promoten.

Radicchi beschikt over een enerverende en dynamische stijl van spelen wat hem inmiddels heeft gebracht tot een van de interessantste hedendaagse saxofonisten van Italië. Zijn vermogen om een dialoog aan te gaan met zijn medemuzikanten is ook een van zijn goede eigenschappen en ook dat komt hier heel goed tot uiting in zijn samenwerking met Eubanks. Leonardo is hier te horen op zowel tenor- en sopraansax, Ferdinando Romano op contrabas , Giovanni Paolo Liguori op drums en natuurlijk Robin Eubanks op trombone.

De muziek op dit album bewijst zijn kwaliteit vooral door de intense samenwerking van Leonardo en Robin met saxofoon en trombone, ze vullen elkaar aan of ze spelen unisono, maar er is altijd sprake van een hechte samenwerking als in een gelukkig huwelijk. De meeste composities op dit album dragen een politiek, humanitair of maatschappelijk karakter uit. Zo krijgt het openingsnummer “Perils of indifference” de volgende tekst mee in het cd boekje van Elie Wiesel overlevende van de Holocaust “…Indifference is not a response. Indifference is not a beginning; it is an end. And, therefore, indifference is always the friend of the enemy, for it benefits the agressor – never his victim, whose pain is magnified when he or she feels forgotten….”. Het nummer is opgedragen aan Greta Thurnberg die vecht om ons wakker te schudden uit onze onverschilligheid die ons wederom kan leiden naar onze eigen ondergang.

Zo komen er meerdere hete hangijzers voorbij, “Sea Watcher” gaat over het schip Sea-Watch 3 die 53 vluchtelingen door een blokkade in Lampedusa aan wal bracht, het nummer is opgedragen aan Carola Rackete de kapitein die werd gearresteerd. “Undergound Railway (for JWC)” verwijst naar het netwerk van routes, schuilplaatsen en mensen die slaven hielpen te vluchten in het Amerika van de 19e eeuw, het is een eerbetoon aan John W. Coltrane, een van de invloedrijkste muzikanten in de geschiedenis van de muziek. Aldus Leonardo in het boekje, maar ik kan me daar volledig bij aansluiten en tevens kan ik het boek Underground Railway van Colson Whitehead dat over het hierboven beschrevene handelt, aanbevelen. Al naar gelang de onderwerpen verkleurt de muziek van karakter, in “Perils of indifference” is er sprake van een sereen plechtstatig geluid fraai ingekleurd door sax en trombone, maar halverwege slaat het om in een strijdbaar muziekstuk.

In “Sea Watcher” zijn Leonardo en Robin in de aanvang veelal unisono te horen waarna er voor beiden solo’s zijn die bewijzen wat een klasse deze muzikanten ten toon spreiden. “Underground Railway is niet ten onrechte een blues vol spanning en diepgang, superieure muziek. “Manituana” gebaseerd op het gelijknamige boek van het schrijverscollectief Wu Ming vertelt het verhaal van een Iroquois stam tijdens de Amerikaanse onafhankelijkheid’s oorlog. Het krijgt een strijdbare uitvoering die doet denken aan het werk van Mingus en Liberation Music van Charlie Haden en Carla Bley. “Tinman in Kabul” begint met een indrukwekkende solo van Eubanks waarna er een duidelijk oriëntaals getint stuk begint met Leonardo op sopraansax. Een van de leukste stukken is “Mediterranea” de zee die Europa verbindt met Afrika en het Midden Oosten, een kruispunt van culturen, hoop, ambities, uitdagingen en tragedies. Veel van deze zaken zijn min of meer terug te horen in de fraai opgebouwde muziek die met veel bravoure wordt gebracht, heerlijke warme klanken die doen verlangen naar de zomer. Een heerlijke cd van een fantastisch gezelschap.

Jan van Leersum.